درباره روز جهانی توالت و هزاران سازمان فعال در این بخش چه میدونید؟
۱۹ نوامبر از طرف سازمان ملل متحد (UN)، روز جهانی توالت (World Toilet Day) نام گرفته. این مناسبت ظاهری، واسه آگاهی بخشی به جوامع بشری درباره آسیبایی که نبود استفاده از سرویسای بهداشتی واسه آدم و کره زمین بوجود میاره، در نظر گرفته شده.
بخاطر این، از سال ۲۰۰۱ میلادی، سازمان بین المللی توالت (World Toilet Organization) تاسیس شد تا پیشرفت سرویس بهداشتی مدرن رو در سراسر جهان در دستور کار بذاره.
سرویس بهداشتی تمیز و در دسترس بودن اون، یکی از مهم ترین جلوه های یه شهر مدرن و نظام بهداشت عمومی حساب می شه.
این مسئله، در نظامای ارزشیابی بهداشت و سلامت عمومی یه کشور، خیلی خیلی مهمه.
وقتی یه جامعه در شهرای جور واجور، از سرویس بهداشتی گسترده، تمیز و مدرن بهره مند باشه، شهروندان از استرسای روانی و جسمی مربوط به نبود وجود سرویس بهداشتی در امان هستن و اندازه آسیب پذیریای اجتماعی کم میشه. به گفته سازمان ملل، بعضی از تجاوزات به زنان و کودکان در کشورای شرقی و غربی، به واسطه نبود سرویس بهداشتی با حریم خصوصی مطمئن واسه این قشر از جامعه اتفاق می افته.
از طرفی، نبود سرویسای بهداشتی زیاد و نبود پخش مناسب اونا در مناطق دهاتی و به خصوص شهری که تجمع جمعیتی در اون خیلی زیاده، اندازه آلودگی خاک و محیط زیست رو زیاد می کنه.
این کمبودها دلیل می شه آدمایی که نیاز به سرویس بهداشتی دارن، از محیط عمومی و بعضی وقتا فضای سبز واسه رفع حاجت استفاده کنن.
جمعیت ۷ میلیارد نفری کره زمین، دلیل شده جامعه جهانی، فعالان محیط زیست و ماموران بهداشت عمومی، به بحث سرویس بهداشتی به عنوان مسئله ای راهبردی واسه حفاظت از محیط زیست و بهداشت آدما نگاه کرده و واسه گسترش فرهنگ به کار گیری سرویس بهداشتی مطلوب و پیشرفت اون، تلاشای زیادی رو در دستور کار بذارن.
توالت یه بحران جهانیه
توالت مانند جنگ، کمبود آب و غذای سالم، یکی از جدی ترین مشکلات عصر مدرن هستش.
سازمان ملل سال گذشته در بیانیه ای اعلام کرد که نبود دسترسی به امکانات مطلوب بهداشتی مثل توالت، می تونه عاقبتای منفی زیادی رو واسه سلامت و منزلت آدم به همراه داشته باشه. بخاطر این، روز جهانی توالت در سال ۲۰۱۴ میلادی به عنوان روز برابری، منزلت و رابطه بین خشونتای وابسته به جنسیت با مسائل بهداشتی نام گذاری شد.
هدف از در نظر گرفتن اینجور روزی، افزایش آگاهی عمومی درباره تهدید خشونت جنسی علیه زنائی بود که از ضعف حریم خصوصی مربوط به توالت و سرویسای بهداشتی رنج می برن.در کشورای جور واجور دنیا، واسه ارتقای آگاهی عمومی نسبت به این موضوع، جشنواره هایی برگزار می شه و حتی پارک موزه هایی هم احداث شده.
یه نمونه از اونا در شهر سوون کره جنوبی قرار داره.
در این پارک موزه، جهت آگاهی مردم از تاریخ و آشنایی با روشای سنتی و مدرن توالت و تشویق اونا به درک بهتر اهمیت اون در سلامت و بهداشت فردی و اجماعی، برنامه های متنوعی برگزار می شه.
این موزه «Mr Toilet House» اسمشه و گردشگران از اون استقبال زیادی به عمل میارن.
(تصویر پارک موزه توالت در کره جنوبی که معماری ساختمانش هم مثل توالته)
این مکان مانند بیشتر پارکای موضوعی که حجم خیلی از اجناس فرهنگی رو درون خود جای دادن، دارای مجسمه و تزیینات خاص مربوط به توالت و فرهنگ اون هستش.
پارک موزه توالت در کره جنوبی، طیف متنوعی از لوازم، لوازم و کاسههای جورواجور رو در سبک‌های جور واجور سنتی کره ای و هم سبک‌های مدرن غربی ارائه می‌کنه.
این پارک در چهل و چهار کیلومتری بخش جنوب شرقی سئول قرار داره.
پایتخت کره جنوبی، یکی از پر قدرت ترین و مدرن ترین سرویسای حمل و نقل عمومی و اینترنت جهان رو در اختیار داره.
شما می تونین واسه به دست آوردن جزییات بیشتر به این نشانی مراجعه کنین.
داستان توالت
(جنبشای مدنی واسه پیشرفت و گسترش توالتای امن و پاگ)
هر چیزی داستان و گذشته ای داره و سرویس بهداشتی هم از این قانون مستثنی نیس.
توالت، بحث ای مهم در زندگی تکی و اجتماعی هستش و طبق آمارها، هر فرد دست کم ۳ سال از تموم عمرش رو در سرویسای بهداشتی می گذرونه. به خاطر همین، اهمیت سرویس بهداشتی تمیز و مطلوب، یکی از نگرانیای جوامع مدرن هستش.
طبق بررسیای رسانه ای، توالت واسه اولین بار اوایل قرن چهاردهم میلادی به وسیله انگلیسیا به دنیا عرضه گشت و ما از اون زمان، تماشاگر ارائه سرویسای فرنگی به این شکل هستیم.
قبل از قرن چهاردهم، روش و شکل استفاده، همین سبکیه که ما به اون توالت ایرونی می گیم. در کشورای دیگه، به این نوع توالت، توالت عربی، شرقی، هندی یا زمینی هم گفته می شد.
همه اونا یه وجه مشترک داشتن و اون، قرار گرفتن چاهکی در زیر توالت واسه ورود فضولات بود.
توالتای ایرونی، عناوینی مانند خلا، مبال، مستراح، آب خونه و حتی آب ریزگاه هم داشتن. آفتابه یا به قول برخیا لوله هنگ هم اختراعی ایرونی بود. در بعضی از اسناد گفته شده که اولین توالت عمومی ایرونی، در خیابون ناصر خسروی تهران بنا گشته؛ جایی که مردم به اون خلای رییس می گفتن.
این مکان داستان جالبی داره.
ماجرا از این قرار بوده که صاحب منصبی در روزگاران نه خیلی دور، از سمت دولتی خود اخراج می شه.
اون با زنی ازدواج می کنه که سرمایه اش رو گرفته و با خرید قطعه زمینی به وسیله اون، اولین توالت عمومی پایتخت رو بنا می کنه.
از اون پس، این توالت خلای رئیس نام گرفت. حالا تو تهران، توالت یا «restroom» های پرتال شهرداری در بیشتر نقاط شهر دیده می شه.
با وجود پیشرفت شهرا در سراسر جهان، بحث توالت به عنوان یکی از جدی ترین معضلات شهری مطرحه و حتی کشورایی که مقاصد مهم گردشگری دنیا هستن، بازم با مشکل سرویس بهداشتی تمیز مواجه هستن. طبق گزارش سازمان ملل، در سال ۲۰۱۵ میلادی، بیشتر از ۲.۴ میلیارد نفر در جهان به سرویس بهداشتی مناسب دسترسی ندارن و بیشتر از ۱ میلیارد نفر محبورند در فضای باز، قضای حاجت کنن.
البته معنیش این نیس که تعداد گفته شده، در طول روز اصلا به سرویس بهداشتی دسترسی نداشتن. اونا با محدودیتایی واسه دسترسی به توالت مناسب مواجه بودن.
بخاطر این، روز جهانی توالت، واسه اگاهی همه مردم درباره به کار گیری سرویسای بهداشتی و تلاش واسه کمک به فعالان طراحی و پیشرفت سرویسای بهداشتی مدرن و حرفه ای که چیزای مهم زیست محیطی در اونا رعایت شده، شکل گرفت.
سازمان جهانی توالت
(تصویر ایندکس سازمان جهانی توالت)
سازمان جهانی توالت به وسیله یه شهروند پولدار سنگاپوری تاسیس شد.
اون موسس انجمن سرویسای بهداشتی سنگاپور بود و از فعالان صنعت ساختمون این کشور به حساب می رفت. ایشون که یه کارآفرین اجتماعی (social entrepreneur) است، در سال ۲۰۰۲ میلادی موفق به دریافت جایزه «Scwab Foundation Award» شد.
آقای «جَک سیم» از سال ۲۰۰۷ میلادی، در پروژه روز جهانی توالت سازمان ملل متحد همکاری می کنه.
مجله تایم آمریکا در سال ۲۰۰۸، اونو به عنوان یکی از اسطوره های محیط زیست جهان انتخاب کرد.
جک، تابوی جهانی درباره توالتا رو شکست و بحث توالت و دسترسی به سرویس بهداشتی تمیز رو به داخل رسانه ها کشوند.
(تصویر جک سیم، موسس سنگاپوری سازمان جهانی توالت)
از زمان تشکیل سازمان جهانی در سال ۲۰۰۱ میلادی، ۱۲ اجلاس بین المللی در مورد توالت و دسترسی به سرویس بهداشتی امن و پاک برگزار شده.
و تا کنون شهرهایی مانند سئول، تایوان، پکن، بلفاست، مسکو، دهلی نو، ماکائو، شانگهای، بانکوگ، فیلادلفیا و دوربان آفریقای جنوبی، میزبان نشستای جهانی این سازمان بودن. دولتا هم همکاری خوبی در این مورد داشتن. حالا بیشتر از ۲۳۵ سازمان مردم نهاد در کشورای جور واجور جهان با این مجموعه همکاری دارن.
سازمان جهانی توالت دارای یه سایت اینترنتیه که در اون، برنامه های جورواجور و چگونگی همکاری و عضویت معرفی شده.
(پانزدهمین کنفرانس بین المللی سازمان جهانی توالت در کوچینگ مالزی)
در پانزدهمین کنفرانس بین المللی سازمان جهانی توالت که امسال در هتل امپریال کوچینگ مالزی برگزار می شه، جدیدترین نتیجه کارای علمی و فرهنگی در مورد دسترسی به توالت امن و پاک رونمایی می شه.
هم اینکه، درباره فناوریای جدید ساخت توالتای دیجیتالی که در بعضی کشورای دنیا مانند کره جنوبی نصب شده، بحث و بررسی می شه.
شما می تونین واسه باخبر شدن از موضوعات این همایش باحال، به این نشانی اینترنتی مراجعه کرده و با ثبت نام در اون، از حضور در برنامه های جذاب در نظر گرفته شده بهره ببرین. اگه نیازمند اطلاعات خاصی در این مورد هستین، می تونین از راه پست الکترونیک درخواست خود رو بفرستین.
(تصویر سایت جدید ترین کنفرانس بین المللی سازمان جهانی توالت در مالزی)
موسس این سازمان در سال ۲۰۰۵ میلادی، کالج جهانی توالت رو در سنگاپور راه اندازی کرد تا به امور آموزشی در مورد طراحی، نصب و راه اندازی سرویسای بهداشتی بپردازه. دقیق شدن و فوکوس کردن روی فناوریای مورد استفاده در سرویسای بهداشتی اکولوژیک، از جمله مقولات فناورانه ای هستش که در دستور کار قرار داره.
این کالج در شهر «Rishikesh» هندوستان هم شعبه داره و با اتحاد جهانی شستشو پاک (GIWA) همکاری می کنه.
جک سیم در سال ۲۰۰۷ با همکاری سازمانای جور واجور در آسیا، اتحاد جهانی سرویسای بهداشتی پایدار (Sustainable Sanitation Alliance) رو راه اندازی کرد تا درباره ارتقای آگاهی عمومی در بخش سرویسای بهداشتی پاک به فعالیت بپردازه. کارای جور واجور جک سیم در سازمان جهانی توالت دلیل شد که ایشون، به عضویت کنسول برنامه جهانی امنیت آب در انجمن جهانی اقتصاد در بیاد.
جک سیم، در سال ۲۰۰۸ با ریس جمهور وقت آمریکا و سازمان جهانی «Clinton Global Initiatives» در میدون پیشرفت سرویسای بهداشتی بازار محور توافق کرد.
فعالیتای فرهنگی و اجتماعی گسترده جک سیم در این مورد، دلیل شد که ایشون اولین فیلم خود رو به عنوان «Meet Mr Tiolet» در جشنواره «Sundance» رونمایی کنه.
اون تا کنون در دانشگاه های ییل، ایلینویز و دانشگاه ملی سنگاپور به سخنرانی پرداخته و حالا به عنوان دانشیار دانشگاه ملی سنگاپور راه خود رو ادامه میده.
موضوعاتی که سازمان جهانی توالت، هر سال به طور رسمی پیگیری می کنه، عبارتند از:
• Disaster and Emergency Sanitation Course (DESC)
• National Skills Recognition System Course (NSRS)
• Restroom Design Course (RDC)
• Restroom Specialist Training Course (RSTC)
• School Sanitation and Hygiene Education Course (SSHEC)
• Sustainable Sanitation Course (SusSan)
روز جهانی توالت
سازمان جهانی توالت یه مجموعه غیر انتفاعی چند ملیتیه که مقر اون در کشور سنگاپور قرار داره.
این نهاد، هر ساله ۲۹ آبان رو به عنوان روز جهانی توالت جشن میگیره. هدف این سازمان، بحث دفع بهداشتی فضولات و دسترسی آسون شهروندان به سرویس بهداشتی امن و تمیزه. از دست دادن توالت دلیل می شه که صدها میلیون تن فضولات انسانی به صورت جمع آوری نشده و تصفیه نشده به جای بمونه و مشکلات زیست محیطی واسه آدما و حیوانات به وجود بیاره.
سازمان جهانی توالت، از ۱۵۰ سازمان دفع بهداشتی فضولات و هزاران عضو در ۵۴ کشور جهان تشکیل شده و اهداف زیادی رو دنبال می کنه.
سرویسای بهداشتی، بیشتر واسه افراد دارای معذوریت و بیماران خاص، به درد نخور و غیر مطلوب هستن و افراد معلول و سالخورده، نمی تونن از اونا استفاده کنن. بخاطر این، عزم جهانی و جدی واسه پیشرفت سرویس بهداشتی، باید به طور جدی در دستور کار قرار بگیره.
بحث توالت و سازمان جهانی واسه اون، اصلا موضوع خنده داری نیس و اتفاقا به نسبت تهدیدهایی که در این مورد هست، مسئله ای به طور کامل نگران کننده هستش. هرساله میلیاردا نفر در کشورای جور واجور دنیا از دسترسی به سرویس بهداشتی امن و تمیز محروم هستن و این موضوع، خطر دچار شدن به بیماریای عفونی رو زیاد می کنه.
این سازمان مردم نهاد بین المللی، در کشورای جور واجور دنیا شعبه داره و بر پیشرفت کمی و کیفی توالتای عمومی نظارت می کنه.
(تصویر ایندکس سایت روز جهانی توالت با شعار ما نمی تونیم صبر کنیم)
سایت روز جهانی توالت در این نشانی قرار داره و برنامه ها و ماموریتای مختلفی در اون گفته شده.
شعاری که به صورت هشتگ واسه روز جهانی توالت انتخاب گشته، « ما نمی تونیم صبر کنیم» است.
ایران و توالت عمومی
(وقتی میشه یه توالت عمومی رو به سبک خیلی جذابی گل آرایی کرد)
این سازمان در ایران شاخه ای نداره و وضعیت سرویسای بهداشتی در کشورمون هم مطلوب نیس.
قبلا، شهرداری قزوین در ابتکاری باحال، اولین همایش ملی سرویسای بهداشتی عمومی رو با حضور فعالان محیط زیست برگزار کرد.
اما این نگاه علمی به موضوع سرویسای بهداشتی و فناوریای نوین بازیافت ضایعات و فضولات انسانی، در سالای گذشته موندگاری نداشته.
به هر حال، نبود دسترسی به سرویس بهداشتی مطلوب، بازم یکی از معضلات جامعه شهری به خصوص تو تهران هستش و مشکلاتی رو واسه پیشرفت صنعت گردشگری و بهداشت عمومی ایجاد کرده. در سال ۱۳۹۱، بیشتر از ۳۴۰۰ تماس با سامانه ۱۳۷ شهرداری تهران درباره کمبود سرویس بهداشتی گرفته شد.
چند وقت هم سردار طلایی از اعضای شورای شهر تهران، نسبت به کمبود سرویس بهداشتی انتقاد کرد.
حتی یه کنسرت هم در کاخ گلستان بخاطر کمبود سرویس بهداشتی لغو گشت.
چند نکته
۱- سازمان جهانی توالت نشون میده که مشکل توالت و تلاش واسه گسترش اون در شهرهای جور واجور جهان، بحث ای فرا ملی بوده و سازمانای مردم نهاد باید هم جهت با پیشرفت محیط زیست و مسئولیت شهری، به اون اهتمام ورزند.
۲- کمبود سرویس بهداشتی در شهرها و در جاده ها، مشکل شماره ۲ گردشگری ایرانه که سازمان میراث فرهنگی با همکاری شهرداریای کشور باید واسه رفع اون تلاش کنه.
۳- در آینده ای نزدیک، بحث فناوری و سرویس بهداشتی، یکی از صنایع حرفه ای و رو به رشد جهان می شه.
فعالیت در بخش طراحی و ساخت سرویسای بهداشتی مدرن و تعامل اون با اینترنت اشیا و اپلیکیشنا (مثلا توالت یابا)، می تونه کار و کاسبی خلاقانه و جالبی رو واسه علاقمندان به بخشای کاری نوآور قرن بیست و یکمی بسازه.
۴- مدارس، دانشگاه ها و خیلی از میادین اصلی تو تهران و مراکز استانا، با مشکل سرویس بهداشتی روبه رو هستن. واسه حل این ناهنجاری، باید همه دستگاه ها تلاش خود رو دو برابر کنن.
ما به زودی درباره نتیجه های همایش جهانی توالت و هم اینکه روز جهانی اون، گزارش مفصلی ارائه می کنیم.
منابع: سایت پارک موزه Mr Toilet House ، سازمان جهانی توالت ، سایت روز جهانی توالت
